بلوشر از اتباع خارجي در اواخر دوره فاجار و اوايل دوره رضا خان است،او نظرات خود را
درباره ايران و جنبه هاي مختلف زندگي در آن را در سفرنامه خود ذكر كرده است.
زندگي در تهران:
تهران از زمره آن پايتخت هايي است كه به علت موقع روستا وار خود ممتازند. جلوه های دل انگیز طبیعت ، کوههای بلند و دریا، جنگل انبوه و بیابان همه یکجا جمع و در دسترس قرار گرفته اند. از تهران تا کوههای سر به فلک کشیدهحدود بیست ، تا دریا و جنگلهای انبوه گیلان و مازندران تقریبا دویست تا سیصد و تا حاشیه کویر پهناور و شوره زار به زحوت هشتاد کیلو متر فاصله است. از تهران به وسیله اتومبیل در ظرف یک روز می توان به کوهستان یا دریا ، به جنگل یا کویر مسافرت کرد و این خود چنان تنوعی به زندگی می دهد ، که سایر شهر ها فاقد آنند.
خود تهران شهر جدیدی است و درست در برابر دروازه های آن ویرانه های شهر قدیمی ری قرار دارد که بر طبق روایات زتدگاه زردشت بوده ودر عهد عتیق نیز ذکری از آن به میان آمده.
جفرافیا و تاریخ دست به دست هم داده اند تا سکونت آدمی را در تهران دلچسب و قابل ملاحظه کنند و امکانات فراوانی در اختیارش بگذارند.اما اگر کسی به دنبال تفریحات اروپایی از قبیل اپرا ، تئاتر ، کنسرت و واریته باشد ، البته به مراد خود نمی رسد.
بین اعیاد جشن نوروزی در بیست و دوم مارس ، بیش از دیگر جشن هانزد ایرانیان اعتبار و اهمیت دارد . دیپلماتها در این عید برای آن دسته از ایرانیان که با آن ها امد و شد داشتندد ،در وهله اول وزیران ، گل به خانه آن ها می فرستادند و ودر وهله دوم به فرستادن کارت تبریک برای دیگران اکتفا می کردند.ایرانیان نیز به سهم خود در سال نو اروپایی به همین نحو عمل می کردند.
در مورد مرگ ومیر هایی که برای آشنایان ایرانی من اتفاق می افتاد به خانه صاحب عزا می رفتم واز طرف کسی که صاحب عزا شمرده می شد ، با ریش نتراشیده و بدون یقه ، مورد استقبال و پذیرایی قرار می گرفتم .دیدار کنندگان به روی مخده هائی در کنار دیوار نشسته بودند و از اتاق مجاور بدون وقفه صدای دو نفر قاری که آیاتی از قرآن مجید را تلاوت می کردند صداییکنواخت و پرشکوهی با لفظ خاص عربی که از حلق بر می آید و حالتی مخصوص در شنوده ایجاد می کند به گوش می رسید.
از دیدن گورستان مسلمانان در تهران ،آدمی به این فکر می افتد که کسی به گورستان ها رسیدگی نمی کند و سنگ قبر های قدیمی اغلب شکسته و خراب شده است.بر خلاف آن ، قبرهای تازه در اوایل وفات متوفی از طرف نزدیکان وی ، به خصوص زنان، مورد رسیدگی قرار می گیرد. اغلب به زیارت این قبور می رفتند و عزاداران حتی در کنار گور به صرف چای می پرداختند.
معاشرت با ایرانی ها این ضعف را داشت که زنان از خانه خارج نمی شدند و خانم ها منحصرا با یکدیگر نشست و برخاست داشتند و در این مهمانی های کاملا زنانه گاه و بیگاه همسران دیپلمات ها را نیز دعوت می کردند.
مهمان نوازی ایرانیان
در ایران مهمان نوازی نه تنها به علت عقب ماندگی هتل ها و مسافر خانه ها بلکه همچنین به سبب وجود سنت های قدیمی ، سهمی بسیار زیادتر از اروپا در روابط اجتماعی به عهده دارد.
هنگامی که در حین مسافرت در این کشور ، در خانه شخصی فرود آئیم ، به مهمان نوازانه ترین طرزی مورد پذیرایی قرار می گیریم.نه تنها ایرانیان آدمی را به بهترین اتاق خود می برند،بلکه مهمان دار تلاش می کند که هر خواهش و آرزوی او را بر آورده کند. از هنگام ورود تا حین بدرود ، آدمی چنین احساس می کند که مهماندار فقط به خاطر مهمان در آنجاست و کلیه وظایف و تکالیف دیگر خود را معوق گذارده است. این سجیه مطلوب در اخلاق و رفتار ایرانیان آنگاه که یک خارجی برجسته و صاحب مقام به ایران بیاید به نحوی خاص و جوانمردانه به منصه ظهور می رسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر